Bodynamic
Struktury charakteru
Dr David Boadella, naukowiec reichowski, dyrektor Biosynthesis System i były przewodniczący EABP – European Association for Body Psychotherapy, nazwał Lisbeth Marcher skandynawską następczynią Wilhelma Reicha i określił wywodzący się z Bodynamic model struktur charakteru jednym z najbardziej zaawansowanych modeli psychoterapii ciała w Europie, jakie powstały w nowym pokoleniu. Boadella stwierdził, że model ten wykracza dalece poza modele opisane przez Wilhelma Reicha, Franka Leike’a, Alexandra Lowena i innych teoretyków somatycznych.
Zgodnie z Bodynamic rozwój dziecka zachodzi według serii konkretnych, zachodzących na siebie faz, wyznaczanych od drugiego trymestru w łonie matki po 21. rok życia. Okres nastoletniości uważany jest również za istotny etap rozwoju osobowości; co więcej, twórcy Bodynamic są przekonani, że osobowość zmienia się wraz z przechodzeniem w kolejne fazy dorosłości, które nakładają się i wchodzą w interakcje ze strukturami charakteru ustanowionymi w okresie dzieciństwa i nastoletniości.
Bodynamic wyróżnia 7 struktur charakteru. Każda z nich została nazwana w oparciu o przeważający w niej temat rozwojowy.
Struktura Istnienia
2. trymestr w łonie matki – 3 miesiące po porodzie
Prawo do istnienia i poczucia bezpieczeństwa w relacji, a także tematy związane z pamięcią porodu (ang. Birth imprint)
Struktura Potrzeb
Narodziny – 1,5 roku życia
Prawo do odczuwania własnych potrzeb i wyrażania ich
Struktura Autonomii
8. miesiąc – 2,5 roku życia
Zdolność do odczuwania ciekawości i eksplorowanie świata przy jednoczesnym zachowaniu kontaktu i otrzymywaniu wsparcia w razie potrzeby.
Struktura Woli
2. – 4. rok życia
Możliwość planowania, określania priorytetów, dokonywania wyborów i wykorzystania własnej mocy sprawczej w podejmowaniu działań.
Struktura Miłości-Seksualności
3.-6. rok życia
Umiejętność podtrzymywania równowagi pomiędzy miłością i sensualnością, zdolnością do zawiązywania przyjaźni, uczenie się o rolach w rodzinie.
Struktura Opinii
5. – 9. rok życia
Umiejętność kształtowania i wyrażania własnych opinii, również tych dotyczących norm, wartości i zasad.
Struktura Wspólnoty-Działania
7.-12. rok życia
Umiejętność utrzymywania równowagi pomiędzy działaniem zgodnie ze swoim najwyższym potencjałem a jednoczesnym wspieraniem wszystkich członków grupy i grupy jako całości, aby funkcjonowała w najlepszy możliwy sposób.
Okres Dojrzewania
11.-21. rok życia
Decyzje podejmowanie w tych latach, przy jednoczesnym ciągłym powtarzaniu się tematów z poprzednich faz.
Twórcy Bodynamic rozróżniają trzy możliwe postawy, które wynikają ze sposobu przejścia przez każdą ze struktur charakteru w interakcjach rodzic-dziecko:
Aby dziecko mogło być sobą, we wczesnych etapach rozwoju rodzicielstwo powinno być wystarczająco dobre. Natomiast w późniejszych fazach rozwoju środowisko społeczne zyskuje prawie tak istotne znaczenie, jak opieka rodzicielska. Dobre rodzicielstwo i odpowiednie otoczenie zapewniają dziecku możliwość nawiązywania głębokiej więzi, a jednocześnie rozwijania umiejętności właściwych dla każdej z faz rozwojowych. Dzięki temu człowiek może zostać wyposażony w różne zasoby, innymi słowy: zdrowo się rozwijać.
Jeśli nastąpi dotkliwe lub wczesne zaburzenie więzi w trakcie którejkolwiek z faz, dziecko najprawdopodobniej zrezygnuje z impulsów do działania i ze sposobu odczuwania charakterystycznego dla tego etapu rozwoju. Umiejętności rozwojowe pozostaną nieujawnione lub nieosiągnięte, albo też korzystanie z nich zostanie zaniechane. U osoby dorosłej pojawią się one jako podświadome lub nieuświadomione. Tę postawę nazywamy wczesną. Jest ona przyczyną psychologicznej rezygnacji.
Jeśli zaburzenia pojawiające się w danej fazie są mniej dotkliwe lub dotyczą późniejszego okresu danej fazy, osoba może mieć tendencje do wstrzymywania impulsów do działania czy odczuwania lub też działanie może być wyrażane w sposób zbyt sztywny. Tę postawę nazywamy późną. Jest to przyczyna psychologicznego zbrojenia się (często nazywanego sztywnością).
Zarówno wczesna, jak i późna postawa wynikają z zaburzeń jaźni i relacji. Przykładowo w strukturze potrzeb, gdy zaburzenie nastąpi we wczesnym okresie fazy, określa się je mianem desperacji, natomiast gdy nastąpi w późniejszym okresie fazy – mianem nieufności. Natomiast postawę wynikającą ze zdrowego, zrównoważonego rozwoju nazywa się samoregulacją.
